Eğer bir gün gelip,ben gidersem,öyle bir giderim ki
Ardımda ne bir tutunacak dal bırakırım
Ne de sığınacak bir liman bırakırım
Her şeyi yıkar geçerim merhamet etmem kimseye.

Gerekirse sevgimi kalbimede gömmesini bilirim ben
Gerekirse adam gibi sevmesinide bilirim
Ama öyle herkese gönülümü vermem ben kolayca
Sevmesini bilmeyenin canını alırım ben gerekirse.

Ben gidersem ardımda üç beş çapulcuya
Bir kaçtana kendini beyenmiş zavallı insanlara
Meydanı boş bırakmam ben asla
Gerekirse canımı dişime takar öyle giderim ben.

Yola çıktım mı bir kere tanımam hiç kimseleri
Görmemizlikten gelirim gerekirse her şeyi
Bazıları gibi onurunu şerefini satmadan giderim ben
Benim gidişlerimde gelişlerimde çok başkadır.

İnsan sevdiğine nasıl geldiyse öyle kalmanı bence
Tıpkı ilk gün ki gibi,temiz ve şeffaf kalmayı başarmalı
Değiştirmemeli onlar gibilerini,hayatın hiç bir şeyi
İnsan giderken gerekirse ardında izler bırakabilmeli.

Eğer ki bir gün gelip göçersem bu yalan dünyadan
Adımın baş harfini altın harflerle yazdıracağımı
Söylemiştim ben sizlere, işte o mutlu gün bugündür
Bundan gayrı asilce vedalarım örnek olsun sizlere.

Ufuk GÜNEY