Kader olmalı dedi beyaz saçlı Rahip, Zangoç’un titreyen mumunu üflerken
Brahma ganja sürdü ruhunu, henüz yağmur yağmamıştı Krişnanın kirpiklerine
ekmek un değildi henüz insan öğütürken tanrılar çocuklar büyüdü ansızın
sonra bir kadını recmederken cüceler kanayan gölgeler gördüm


Kader olmalı dedim iki çizgi düştü geceye


Çaykovski kesti kemanın nefesini. Rosey suçludur
birden bire ihtilal başladı r’ sokağında
henüz kalbi sıcaktı ölen güzün
uzun bir meridyen çizildi insandan insana
hepsinde yalnızlığın krokisi siyah
eşkali hüzün



Kader olmalı dedi bıçak kana- sırtında masum bir çift göz
cinayet aletiydi genetik küf- uzun bir dehlizde büyüyen zehri sabit
ganja tükürdü Budha - üç kez tövbe etti masum töz
gölgeler eşkalsiz bir bulut çizdi herkes kendini çizdi eşkal siz



Kader olmalı dedi kitabın içinden çıkan bir kuru dal
okunmuştur ve unutulmuştur o eski masal
Camdan bir gökyüzü anımsadı an kırılmasını
yüzü sabitti hep ıssızlığın, gezereken düş içinde
her ayna yanılsamayla yüzleşirdi yalnız kalınca



Kader olmalı dedi Dante
durdum cehennemin tam ortasında
ateşin kalbine kurulan türbedar
ve tövbekar
okunmuştur dedi alnıma bakıp bir yontu
sonra bir kadının gülüşünü yırtıp aldılar avuçlarımda
öte geçelerde kaldı ruhum her akşam

İki köprüydük
Bir sır
...









CC_