-S.E.’ ye-


Sen sustun ya
Bozuldu büyü
Devrildi Kaf
Anka öldü

Derinleşen bir kuyudur şimdi içimde zaman
Sustun ya
Bitti Yusufluğum
El atmıyor hiç kimse
Kırıldı çıkrığı bu kuyunun

Durdu çöl ortasında umut taşıyan kervan
Sen sustun ya
Sağım solum bezirgan

Ey saçlarında aydınlık
Gülüşünde yağmur saklayan
Yine saçlarımı okşa dizinde
Şakağıma dokun
Göğümde gezinen buluttu ellerin
Sustun ya
Bomboş bir gezegenim

Artık kızgın çöldür beşiğim
Bir yanım Merve bir yanım Safa
Yüreğimi kopardım yerinden
Sen dönünceye kadar İbrahimim

Sen sustun ya
Sustu ninni sustu masal
Göremez oldum yanlışı doğruyu
Ey rüyalarımın gül yüzlü perisi
Dön
Gel de al gözlerimdeki şu buğuyu

Koptu ellerimden annemin saçları
Zamanın ipi koptu
Gök mavi olmayacak artık
Yağmura küstü Nisan
İçimdeki çocuk öldü

Sen sustun ya
Şiir mezara gömüldü..