22
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
2459
Okunma

bugün epey gerilere gittim
o topuklu vişneçürüğü renkli rugan ayakkabımla
karşıladım seni utangaç bir gülüşle
elim ayağıma dolaştı
gözlerine bakarken
seni görmeden bilmezdim, siyah bu kadar güzel
gözlerinde simsiyah bir ay vardı
sanki eski bir filmden çıkmıştı esmerliğin
bu günüme bahçe sularından aktı geldi
yürüdüğümüz su kıyısı, söğütler, gölgeleri
o yaz ağzımda mısır kokusu, tulumba suyu
hafifçe savrulan kloş eteğim
pembeleşen yanağımda sen vardın
bakışlarımız bir fotoğraf karesinde hapsoldu
elma ağacı, gölgesi kayboldu
çocuk gibi sevinmiştin tekrar gördüğünde beni
beni ne engelledi hâlâ bilmiyorum
uzatmadım elimi
nasıl sessiz oturdun sessizliğimde
iki ayrı ülkenin insanlarıydık,
sen İran, ben Türkiye’den
ne çabuk bu güne geldi zaman
ey siyahın en çok yakıştığı adam!
6. 10. 2013 / Nazik Gülünay