Baykuşun çığlığını duydun mu oğul.. Ölümün tanığı yok.


Karanfil kokulu çocuk
-öldün mü sen -
Barış şarkıları söylerken

Deccâlın gözcüleri nöbet tutuyor
Evinizin arka bahçesinde
Zeytin ağaçlarının arkasına saklanmalısın diye bağıracaktım

Gülümsediğini görünce vazgeçtim

Neden güldüğünü anladım
Barış simgesi koca bir yalan diyorsun

Haklısın
’dam üstünde saksağan vur beline kazmayı ’ meselesi

Bir sır vereyim mi sana çocuk
Ben de inanmam
Gagasında zeytin dalı taşıyan beyaz güvercine

Ah be çocuk
Toprağa düştüğün gün
Canı çekildi
Dili tutuldu ananın
Kan kokuyor her gecesi

Arnavut kaldırımlarında ayak izlerin kalmış
Kardeşin ayrılmıyormuş dar sokağın başından
Siz uğurlanırken sonsuzluğa
Söz vermiş yağmur Eylül’e
Yıkayacakmış ardınızdan kanları
Kerbelâ olmaya aday şehirleri kirlerinden arındıracakmış

Ahh Yusuf yüzlü çocuk
Ne çok acıttın bizi

Ardınızdan şaha kalktı analar
Söz verdiler
Elele tutuşup sevgi köprüsü kuracaklar
Barış adına
Perde çekecekler ölüme

Aydınlığınıza
Kara yazma bağlatmayacaklar

Anlayın beyler
Bu gençler halay çekerek koşuyor ölüme
Türküler söylüyor gençlik
- ölmemek adına -

Kolay değil
Hiç kolay değil
Kefenini sırtına bağlayıp
Gencecik yaşta ölüme kanat çırpmak
Taze fidanken kırılmak

Deniz Derya Giritli