3
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1763
Okunma
/KalabalikDergi
Mutluluk benim köyüme uzak,
Kaçıyor insanlar benden.
Sanki bir yabancı konuşuyor benimle,
Giderek çekiliyor soluğum topraklardan,
Boğuluyorum.
Ellerini çekiyorsun önce,
Sonra gözlerin siliniyor gecelerden,
Artık resim çizemiyorum ben,
Çünkü Sen yoksun sen...
Bir ayrılık sahnesi
Herkes kazadan ölür,
Hastalıktan ölür.
Hatta eceliyle ölür,
Azrailin kollarında,
Kimse aşktan ölmez.
Denedim bak hala yaşıyorum.
Ama yaralı.
Hala sesini saklıyorum.
Elvedaları bana bırak,
Kimse aşktan ölmüyor,
Sen de git yaralı bırak...
g.korkmaz
Şiirin sahibi
Cevap Yaz