Kalbimin ateşini sallıyorum her yere,
açan çiçeğe, uçan kelebeğe.

İçimin pencerelerini aç;
ne yol kalsın, ne yolcu.
Öyleyse tut ellerimden;
ne güz kalsın, ne yüz.
Ezel gününe beni de çağır,
ne dünya kalsın,ne ukbâ...


Kalbimin ateşini sallıyorum her yere,
yeryüzüne, göklere..

Yasemin kokulu bahçeye dal,
ne toprak kalsın, ne vuslat.
Öyleyse bak gözlerime;
ne ayaz kalsın, ne yaş.
Şehrimin kandilleri sönmüş,
Lütfet ve yak onları...



Kalbimin ateşini sallıyorum her yere,
dağlara, denizlere...

Bana mihman ver,
yolun doğru olanında yürüyeyim.
Bana o aşk’ı ver,
ney olup inliyeyim, kaval olup ağlayayım.
Manzur gibi dara çekilme!
şad etme gönül hanemi...

Pervane kesil ışığımda,
bak o zaman nasıl kanatlanıyor gönlüm.
Şimdi selamla melekleri,
iklimine düşeyim, orda yeşereyim.
Sundum hasretimi sana
bir de aczimi!

Kabul buyurur musun?





(mihman:konuk, misafir)