hep aynı derdi çektim...
hep aynı şarkı çaldı...
hep aynı hüzün..
hep aynı çileyi sevdim...
...
ne olur.!!
gözlerimin içine baka baka
sırtını dönüp gitme
gitme.. dayanamam hasretine
kahrolurum gidişine
..kendi içimde yokluğuna gömülürüm...
...ölürüm...
gitme...
senin esirin olurum...

bilemezdim ki..!!
çırpınışlarımın boşuna olduğunu
sana ulaşmak isteyen çığlıklarımın duyulmayacağını
haykırışlarımın kifayetsiz kalacağını
direnişlerimin idama hüküm giyeceğini
..yüreğimi paramparça edeceğini..
..bilemezdim..
..ismi sensiz
..ismi hüzün
ismi harabe
...sensizliğin esiri olacağımı
bi le mez dim....
isyanım öfke yokluğunda
..mutsuzluğumun adıdır esaret
..gideceksen habersiz git giderken
yüreğim yanmasın çıkmaz sokakların kaldırımlarında
ayaza sarılmasın bedenim..
harabeye dönmesin duygularım
sönmesin umutlarımın yanan kandili
noktasi tükenmiş bir cümle olmasın gidişin..

yokluğunun eseridir yüreğimdeki sızı
tenimin titreyişi sensizliktendir
gözlerimin fersiz kalışı
dizlerimin takatsizliği
azrailin canıma dadanışı

senin eserin yar

senin eserin...

----MEHMET ÖZTÜRK---

-----parkbeni----