EY SEVGİLİ...

Kâh Karadeniz’in
Hirçin dalgaları ile boğuşan bir sal,
Kâh Kaçkar’larin zirvesin de
Ruzgara kafa tutan bir dağ gibiyim

...
Çünkülerim çoktur sana,
Çünkü ,
özlediğim sensin,
Bekledigim sensin,
Çünkü uğruna yandığım,
Yokluğunda savrulup
Öldüğüm sensin zeytin gözlüm

Sensiz ben...
Bazan hüzünlü gözlerde yaş
Bazan isimsiz mezarda taş
Bazan kimsesiz naaş gibiyim
..
Çünkü,
Çünkü gecelerim de sen
Düşlerimde sen,
Göz yaslarimla yoğrulan hayallerim de sen
Musallaya konulmuş
Musallaya kefensiz konulmuş...
Kimsesizliğimde sen
Ey Sevgili...
Sensizlikte ben ölü gibiyim...

Ağlama zeytin gözlüm...
Bu hayat bana mezar olmasın
.Ağlama,
Göz yaşların yanağina akmasın
Akmasın ki,
Yüreğime kan damlamasin
Acılar içimi dağlamasın
...beni sensizliğe terketme
Kor düşmesin yüreğime
Beni naçar birakıp gitme
Hasretine dayanamam
Gidişinin yokluğuna alışamam
Hazan düşer bağlarima,
Gitme..
Dünyada sensiz
Sensiz Cehennem’de yaşar gibiyim

Daldan düşmüş yaprak gibi yorgun
Hüznünü yaşasada yüreğim
Hasretin nakş olmuş gönül tahtima
Cennet yazılmış seninle bu kara bahtıma
Ey sevgili..
Sensiz kurumuş güller gibiyim

Gel ey sevgili...
Karanlik gecelerimin
Mehtabı,
Hüsran dolu sabahlarımın güneşi ol
Unutma ey sevgili
Sensiz...
Yüreğim darda...
Ruhum firarda...
Ömrüm ziyandadır..
Ey sevgili...
Unutma..
Bütün yarınlarım
Bütün yarınlarım sanadır..

Mehmet Öztürk
Parkbeni