Şöyle bir düşündümde dün gece sen benim hayatımda ne çok şeysin böyle. Hayatimdaki En’lerin hepsinde adın saklı en çok sevdigim,en çok özlediğim ,bıkıp usanmadan yolunu en cok gözledigim,uğruna en çok şeyden vazgectiğim.Hayatımda en çok ile başlayan her cümlenin ya öznesisin ya da nesnesi.Sen ve En ayrılmaz bir ikili gibisiniz benim için
senle başlayan her cumle de bir En,En ile başlayan her cümlenin sonunda sen oluyorsun mutlaka. Bazen beni en çok mutlu eden bazen de beni en çok üzen olup dikiliyorsun karşıma.Söylesene nasil başarabiliyorsun beni hem en cok mutlu eden hem de en cok
üzen olmayi..Zor olmuyor mu bu senin için....

Çok yoruyorsun beni bilmem farkında mısın.. Sen ve En’ler arasında gidip gelmek yoruyor beni, bitkin düşüyorum akşam olduğunda sanki tonlarca yük taşımışcasına ya da kilometrelerce yol yürümüşcesine...
Sen beni en çok yoransın...

Öyle bir çocuk masumiyetiyle bakma bana suçlusun biliyorsun..Sen beni kendine en çok aşık edensin..Ben istemedim oysa bunu birden bire çıkıverdin karşıma ve ben daha ne olduğunu bile anlyamadan hayatımın en vazgeçilmezi oluverdin..Oysa ben söz
vermiştim kendi kendime sevmiyecektim kimseyi ve bağlanmıyacaktım asla kendimden başkasına.Sen beni en çok yalancı çıkartansın..

Bazen korkutuyor bu durum beni...Hayatımda onca insan varken neden,neden sadece sen oluyorsun En’li cümlelerin kahramanı..Ve neden en çok seni kaybetmek düşüncesi korkutuyor beni.. Oysa senden önce de sevdiklerim olmuştu senden sonrada sevmiştim birilerini.. Onları kaybetmek onları bir daha görememek neden daha az yaksın ki canımı seni kaybetmekten.. Seni bu kadar özel yapan neydi ki..Hic bulamadım bu sorunun cevabını.Sen benim kaybetmekten en çok korktuğumsun.....

Ben küçükken her düştüğümde ağlamayayım diye erkekler ağlamaz sen koca adamsın ayıp değil mi ağlamak derlerdi...Bende içime atardım hıçkırıklarımı ve saklardım kimseler görmesin diye gözyaşlarımı..Seni tanıyana kadar kimseler hatta kendim bile
gormedim onları..Seninle her tartışmamızdan sonra sen hep derdinya bitsin yeter artık dayanamıyorum sürekli kavga etmeye ayrılalım artık diye.. Ve daha sen bitirmeden cümleni nemlenirdiya gözlerim saklamaya çalışırdımya senden gözlerimi ama
beceremezdim ..Ama sen bir kez olsun ağlama erkekler ağlamaz demedin hiç bana söylesene mutlumu ediyordu gözyaşlarımı görmek seni...Sen beni ağlarken en çok görensin....

Ne zaman aklıma yazmak düşse ve ne zaman bir kağit kalem bulup buluştursam bir yerleden adinla başliyorum yazmaya ve gerisi geliyor sonra.. Sanki adınla başlamasam yazmaya geriside hic gelmiyecekmiş gibi..Bazen alakasız bir cümlenin içine seni
sıkıştırıyorum cümle devriliyor yerle bir oluyor ama olsun tekrar tekrar okuyunca cümle daha bir anlamli geliyor kulağıma..Bazen de yazdığım bir şiirde her mısranın sonuna adını ekliyorum diğer tüm kelimeler anlamsızlaşıyor o an yazılan mısra
önemsizleşiyor bir tek adın kalıyor geriye aklımda mısralar dolusu yazılan siirden..Sen adını en çok yazdığımsın..

Bazı kişiler diğerlerinden daha çok yakar insanın canını daha cok incitir daha cok hırpalar...Oysa en çokta onlar söyler seni sevdiklerini...Koskoca bir tezat vardır ortada hem seni çok sevdiklerini söylerler hem de canını en çok onlar yakarlar
bezen küçük bir kelime ile bazen de koskocaman bir gidişle..Hani seviyordu beni öyleyse bu bana git deyiş niye madem ki seviyordu beni öyleyse bu gidişi niye...İşte sende gidişinle canımı en çok yakansın.....

Kimilerin de şeytan tüyü var derler hiç bir şey yapmasada çeler insanin aklını sevdirir kendini...Tuhaf bir durumdur aslında etrafında pervane olan ilgini çekmek için kendini paralayan onca insan vardır ama o tek bir gülüşüyle ya da tek bir cümlesiyle çeliverir aklını...Sen benim aklımı en çok çelensin...

İnsan söylemek istediklerini hissettiklerini söyleyemiyor her zaman... Ama yanlış anlama sakın söylemek istemediğinden değil,hani bazen korkudan bazen utandığından ya da konuşmaya her başladığında elleri terlemye başlayıp dili damağı kuruduğundan söyliyemiyor işte velhasılı kelam..Ben de ne zaman sana seni seviyorum demek istesem böyle oluyor işte bazen zar zorda olsa söylüyorum sonra içimden derin bir ohh çekip söyledim sonunda diyorum kendi kendime oysa daha çok söylemek isterdim sana bu iki kelimelik büyük cümleyi...Sen en çok sevdiğim ama sevdiğimi en az söyleyebildiğimsin...