Kırık dökük bir peronda bekliyorum
Özlenen ama gelmeyeni
Ufukta
Ne kara terenin çuf çuf sesi
Ne de gri bir duman bulutu
Kimse yok benden başka
Bu kırık dökük virane peronda
Sanki sağım solum önüm arkam sobe demişcesine
Bir başımayım
Dakikalar saatler geçiyor
Lakin gözlerim hala boşluğa bakıyor
Belli ki gelmiyecek yine
Belli ki bu bekleyişler nafile
Beklemek zor zanaat mirim
Sabır ister
Bazen bir sigara içimi
Bazen de bir ömür bitimi
İçinde bitmeyen bir umut
İnsana hiç bitmeyecekmiş gibi gelen voltalar
Dilinde hep aynı nakarat
’Bu gün gelicek biliyorum’
Ve gün bitiminde
Hep aynı hüzün
Eller cepte gözler ardında
İstemeye istemeye
Eve dönüş
Vel hasılı kelam beklemek zor zanaat mirim
Herkes bekleyemez öyle
Beklemenin hakkını veremez
İçindeki umudu canlı tutup
Dilinde aynı nakaratla
Hep aynı sonla biten bir filmi izleyemez
Zor iştir beklemek
Tıpkı yaşamak gibi
Sevmek gibi
Sevilmek gibi
Bazen de unutmak gibi
Senin anlayacağın mirim
Beklemek zor zanaat
Herkes beceremez
Hakkını veremez beklemenin
Tıpkı ağlamak gibi..............