Sanatlı sözcükler biliyorum
Bir dökülseler içimden,
Yağmur kokacak her yanım
Çocukluğumu çaldırdım usta hırsızlara
Sonrasında hiçliğe alıştım

Bahriyeliler geçerdi evimizin önünden
Hayran hayran bakardım
Beyaz elbiselerine
İmrenirdim
Uzak ve deniz aşırı yolculuklarına

Gecenin bir yarısı
Balkabağına bindirilip
Bana gönderilirdi kül kedisi
Cebimde saklardım
Unuttuğu altın ayakkabısını
Oysa korkardı

Yaldızlı masa örtülerini
Gümüş çatalla yemek yemesini
Kristal kadehlere dokunmasını
Ondan öğrenmiştim

Keşke yedi renkli
Gökkuşağını sevmeseydi bu kadar
Keşke dağıtmasaydı saçlarını
Mişli zamanlarda yok olmayı değil,
Yarını seçebilseydi keşke

Olmadı
Bir sabah erkenden
Posta treninin karanlık koridorlarında
Kayboldu

Sayılamayacak kadar çok iken
Görülemeyecek kadar az şeyim kaldı
Belki de susamak
Susmaktan zor

Birikiyor sorular
Cevaplarından korktuğum,
Kimselere soramadığım
Ayıp gibi
Utanç gibi
Nasıl desem
Bölündüğümce işte
Böldüklerince beni
Özledim yalan yok
Hem de çok...