Son yaprağını da kopardım takvimlerden sensiz geçen günlerin.
Sabaha çıkacak kadar güçlü değil bu şiirler.
Hepsi düzmece.
Hepsi kal diye...

Kaç surette terkettin beni?
Kaç ayrı kabus
kaç gece böldün uykularımı?
Dahası bu kaçıncı cinayetin?
Ve kaçıncı mundar gidişim bu şehirden?..

Ahmakçaydı!
Dudaklarımın arasından tam kurtulacakken boğazına geçirmeliydim ellerimi.
Asla duymamalıydın seni sevdiğimi.
Duysan büyü bozulacaktı.
Duysan giderdin...

Say ki uykusuzum.
Say ki adın sayıklıyorum.
Yüzüme nakışladığın adına uyaklar arıyorum.
Duvarlarla konuşuyorum Nadia.
İmla kurallarından bihaber cümleler yazdığım hatıra defterine başımı yaslıyorum.

Elimi bırak!
Bu sahne, perde ve aşk
Hatta bu zor geçimli gelirsiz umutlarım,
Tek taraflı ahmaklığım,
Bu şehirli sevgililer,
Şiire değen her bir telin
Hepsi
Hepsi düzmece...

Cihat KIRDAR