0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
966
Okunma
Her gün yeni bir hüzünle diriliyorum
Toprağa damla damla düşerken
Bir ah çekiyorum
Yeşeremiyorum doğaya
Yetmiyor güneş ışığı
Aynı gölgenin altında ağlıyorum yeniden
Yetmiyor tohumlar tekrar doğmama
Yüreğim yetmiyor
Gözyaşlarımla diriliyorum
Beni anlayan bir o
Birde duvar var heryerde
Yokluğunun çaresini
Ruhsuzlukta arıyorum
Ve yeniden diriliyorum hüzünle
Her bakışı bir hüzne hesapladım
Matematiğim yetmedi onu çözmeye
Kim bilir?
Belkide yokum bile
Yokluğum kadar aslında;
Varlığımda yok hiçbir yerde ..
