''Ne kadar istesem de geçit vermez yollarım
Yasak olan meyveye duyulan bir isteksin
Sabırsız bir dal gibi sarmak ister kollarım
Mutluluk umuduma yüklenen bir kösteksin
İhanetin gömleği yakışıyormuş sana
Yüzünü görmek bile artık haramdır bana.''

Gerçekten insanın içini burkan bir şiir...
İhanetin çirkin realitesi ardında,
mutluluk umutlarına saplanışı hayat hançerinin.
Ve,
haram bir hasretin, yürek yakan ümitsizliği...

Sevgini yüceliği nasıl da maharetle dile getirilmiş.

''Suzudil makamının en içli geçişinde
Dinledikçe gönlüme yağmur gibi yağardın
Islanan bir martının zoraki uçuşunda
Aç kalmış çığlığıma umut gibi doğardın''

Gerçekten çok güzel, çok anlamlı...
Ama,
geçmiş zaman eki,
insanın içini acıtıyor...

Ve,
hüznün masum tebessümleri...

'' Yalanmış bırakışın yıldızları gözüme
Ömrüm diye öperek baş koyduğun dizime.''

Ömrümsün diyerek bir dize baş koymak.
Yıldızları toplamak, bırakmak sevgilinin gözüne..
Sonra,
ihanetler, ayrılıklar, acılar, hasretler, yalnızlıklar...

Nihayetinde hikayenin,
acıların sihirli formülü alıyor sahneyi;

''Kolay değil unutmak yaşanan bir mazi var
Sevmedim dese de dil yürekte yanar anlar
Biliyorum zamanla soğutacak yağan kar
Kabuk bağlar bu yaram şimdi aksa da kanlar''

Sevda, bir gerip olay...
Sevsen de, sövsen de,
kahretsen de,
lanetler yağdırsan da unutulmuyor,
silinip atılamıyor gönülden...

Olanca kirliliği, olanca mutsuzluğu ile de olsa,
bir yorgun şiirin,
yitik bir köşesinde kendine yer bulabiliyor işte..

Çok güzel bir şiir...
Duyguların haykırışını seyrediyor insan ...