4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1237
Okunma
İlk âşık olduğumda,
On dört yaşındaydım.
Çıraklıktan kaçmış,
Parklara gitmiştim.
Bekçiden habersiz,
En güzelinden beyaz bir gül koparmış,
Komşu kızı A y ş e’ye getirmiştim.
Hiç korkmadan ayyaş babasından vermiştim.
Hiç utanmadan gudubet anasından,
‘’ S e n i S ev i y o r u m ‘’ A y ş e’mmm demiştim.
O da hiç koklamadan yere atmış,
Ayaklarının altında ezmişti.
Zoruma gitmişti.
Gençlik işte.
Beni sevmiyor diye ağlamıştım.
Meğer beyaz gül ayrılıkmış.
Cahillik işte.
Nerden bileyim.
Çiçeklerin de bir dili varmış.
Bilememiştim.
Şimdi kırmızı bir gül.
Bir de pembe gül veriyorum.
Kırmızı gül ‘’ S E N İ S E V İ Y O R U M ‘’
Pembe gül de,
‘’ G Ö N L Ü M S E N D E ‘’ demekmiş.
Artık biliyorum.
Şiirde Nedir ?
Gudubet: ( Sıfat, İsim ) Yüzüne bakılmayacak kadar çirkin, sevimsiz.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz