Gurur şurubundan bir kaşık derken,
kaşık kaşık dozun ırzına geçmişsin.
Ne bu öfke, bu hiddet, bu çığlıklar,
kelam fukaralığı, cömert susuşlar.
Kus gururunu, kus içinden öfkeni,
yetim bırakma sana duyduğum hisleri.

Gözlerin korkutuyor içimdeki çocuğu,
dudakların diyerek ruj sürmüşsün gözlerine.
Kırmızı bakışların cehennem yangını,
alev alev içimi yakıyorsun acımasızca.
Ahmaklığı maskara niyetine sürmüşsün,
nefretin siyahını sürme diye çekmişsin.

Kirpiklerin kavisli, uzun ve çelikten bir ok,
göğsümü parçalayıp yüreğime batıyorsun.
Yüreğime batarken öldürürsün kendini,
hem katil hem maktul olursun.
Sahi ölürken seni düşünmek bile hoş,
ben ölürken, bende ki sen ölecek!

Ölüm dedim de güzel kadın,
gurur öldürücü bir darbedir.
Paramparça eder tamamlanmamışları.
Kus demiştim ya içindeki gururu,
bu gidişle gurur gönül gözünü kusacak.

Gönül âmâsı olmak,
ölmektir güzel kadın...


10/09/2013
BİGA