Bıraktım gölgelerimi yas tutsun adımlarımın ardından
Başını toprağa gömmesin kırılırken ayaklarım
Bin kez sitem edip bir kez sus derken kızıl dudağın
Özgür bıraktım sırtını döndüğünde kanasın gözyaşlarım

Solan bir yaprağın damarlarında hissediyorum
Köküne gözyaşı serpilmiş zehirli sarmaşık gibiyim
Seni sensiz yolculadım zamansız penceremden
Biraz alıştım şaşkın seninle değil kendim ile savaşıyorum

Yontuyorum sabrımı sabırsız gecelerimde
Bayatlamış mıydı artık katıksız duygularım
Yokluğunu seyre dalıyorum güneşin her batışında
Nasip değil gülmek yaralı yerimden kanayıp duruyorum


Ben ölmedim ki yokluğunla vuruyorsun
Bel ki de kurşunlar yetmez gözlerinle
İsyankar yanımı sök al
Olmadı iki kürek acı serp göm yüreğine

Kaç gece daha intihar seçecek ardından
Kaç tabut dolusu gözyaşı kalkacak göz pınarlarım-dan
Başımı mezar taşına vurduğumda
Bedenimden ruhum olarak sen çıkacaksın

Remziye ÇELİK