Belliki bugünlerde başın kalabalık
Ne kalemi aradın,nede kağıdı
Demekki yorgunsun belkide yanlızlık
Canın çekmez olmuş,kıyına vuranı usta

Bak deniz kızı yağmurla pullarını döküyor
Savrulmuş ıtırlı kokular avuçlarıma doluyor
Gün senden uzak,gözlerin ufka dalıyor
Limanda gemiler,köpüklerinde martılar dertli usta

Dolunan çıkmış,med cezirden bir haber yok
Farkındamısın nemrut tuvalini kızıla boyuyor
Gelincikler bugünlerde ince savuruyor yaprakları
Belliki lodosun ovalalarına vuruyor usta

Yerle bir olmuş yokluğun ağırlığında heceler
Tokat gibi patlıyor aynaya baktığımda tümceler
Karanlıkta sayıklar,buz dağı arkası yıldızlar
Parmak uçların donacak derin mavinin dibinde usta

Şiire vedamı bundan sonraki sessiz dizeler
Anladım sabah olmaz artık şairden bu son heceler
En kuytu derinlikte yolun sonunda inciler
Bilirmisin,ateş sarmış dört biryanı yokluğunda usta

Gelmem diyorsan,yüzüme perde çek görmeyim
Bana kalemim suskunluğu kalacaksa bırak öleyim
Tüm satırları atmışsın boşluğun girdabına
Esmesse rüzgar kim açacak kapımı söyle usta

Ey gam meclisinden bana kalan gözyaşı
Bu kalem bu kağıt kime olur faydası
Sokağın sonunda ay yüzlü hecenin kırıntı paydası
Ah etmem bir satır şiirine,ayraç koydum beklerim usta