Gökyüzü açık/güneşli bir sonbahar
Öğleden sonra /saat dört’e beş var
İblip’in halk pazarı/kalabalık
Meydanın yorgun yüzü/kaldırımlar
Çocuk heryerde çocuk/ordan oraya koşuyor
Birden sirenler çalıyor
Meydana terk edilen/terlikler
Korkunun nefesi/enseme üflüyor
Meydanın ortasında/patlayan bomba
Kulakları yırtacasına/ağır çekim bir filim
Kaçışanlar arasında/yanlızlık
Bilmem kaç kez izledim/geçiyor aklımdan
Ellerinde silahlar/duvarı siper yapan milisler
Günler önce bombalanmış aracın/altında izliyorum
Olup bitenleri izlemek ne kadar acı verir/bilirmisin
Kadınların/çocukların/çığlıkları meydanda
Şehrin duvarlarında yankılanan feryatlar
Dehlizlere akan kanın/kızıl köpük rengi
Dehşetin iğrenç yükü/sırtıma var gücüyle basıyor
Ve çocuklar ağlıyor/ölürken
Dünyaya gelirken/ağlamaları gözlerimin önünde
İnsanlığın bitişi/saniyeler içine sığıyor
Fakir mahallesi/ sefalet urbası sırtlarında/aciz bakışlar
Dehşetin bütün çirkinliği/çırılçıplak yağıyor şehre
Kuyrukları bacak aralarında/eyri buyru koşan sokak köpekleri
Kucağımda/mazlum çocukların cansız bedeni/kan kokusu sarıyor
İnsanlığımdan utanıyorum
Korkmuyorum ölüm senden/çocuklardan utanıyorum
Tezekten/çamurdan/topraktan yapılmış dünyanın penceresinden bakıyorum.

Gökyüzü açık güneşli bir sonbahar
Hazan Mevsimi Gönlümün Adı
Beni soracak olursanız
Nefes almak yaşamaksa
YAŞIYORUM...