Senin dizlerine uzandığım zaman
birçok sonbahar şiiri düşüyor avuçlarıma
hiç çıkmadığım yolculuklarda buluyorum kendimi
hiç uzaklaşmadığım kadar hiç’e dönüşüyorum

sabaha kadar sohbet etmek istiyorum bazen seninle
şiir konuşabiliriz belki de diyorum
sonra soğuk duvarlarda ağırlaşıyor gözlerim
pembe bir yalanın yalnız hayaliyle sızıyorum
yalnız bir adamın yalnızca aşk şiirlerinde yeşeriyorsun

gençliğimi öldürdüğüm loş aydınlık barlara uğruyorum
gençliğimi öldürdüğüm boş caddelerde kaçırıyorum otobüsleri
sadece seni düşündüğümde hissediyorum o özgürlüğü tekrardan
sadece seni içime çekip zehirlendiğim zaman
dudaklarım ıslanıyor ruhuma,
ki duraklar gecenin saçak sohbetlerine tekrar dan sözlük oluyorlar

ben seni hatırlıyorum gitgide
vücuduma yayılan seviş hücrelerine izin veriyorum
ben seni hatırlıyorum gitgide
anlıyor musun?


Karmaşık duygular değildi bunlar


denizin sesiyle konuşan bir delinin senfonisi olarak düşün
yüzeyine düşen yakamoza bile üzülüyorum bazen
yine de mutlu olduğunu bilmek isimsiz bir ada her zaman

ismini bekleyen bir ada ...





























.