Kabarmış bicik gibi gözlerden doğan
Bembeyaz, çokum çokum ak çiçeğim,
Bahar bahçesinde buram buram tüten,
Karakışta tek umudum ak çiçeğim.

Doğa ana kış uykusuna yatar,
Karakış dar geçer, çetin geçer,
Dışarıda kar, buz, geceler ayaz...
Esmerim, sensiz bu kış nasıl geçer?

Ocaklıktaki külleri eşelerken
Kütük için için yanar, kül olur.
Benim de kıştan yaza planım olur.
Al kirazım, kara kirazım, esmerim.

Yeşil yapraklar arasından sarkan,
Gök sapın ucundaki al kirazın
Has tadını, kütür kütür sesini
Özledim kara kirazım, esmerim.

Atalardan kalma sevdan var,
Sağlam gövden, dayanıklı dalların var.
Benim sana dair ince hesabım var,
Al kirazım, kara kirazım, esmerim.

Bahar gelsin, gör bak, sana nasıl bakacağım,
Dibini kazacağım, gübreleyeceğim,
İlacını verip, sulayacağım,
Al kirazım, kara kirazım, esmerim.

Havalar ısınmaya başlayınca değişecek,
Gözlerin kabarıp tomurcukların açacak,
Sevdalı çiçeklerin yelle börtü böcekle
Özlemle oynaşıp kendinden geçecek.

Derken körpecik, yeşil kirazın olacak.
Güneş okşayıp severken kızaracaksın,
Dalların sarkacak kara kirazım, esmerim.
Hayallerim gerçekleşecek, Kara Kirazım.