1914 Dünya yangınında
Atamız Osmanlı’nın ülkesi büyük yangın alanlarındandı.
Rüzgârın etkisiyle
Çanakkale ve Gelibolu yarımadası yanıyor cayır cayır,
Bir bahar,
Bir yaz,
Bir güz,
Yarım kış.

Avrupa yanıyor,
İtfaiyeci de yangıncı olmuş,
Söndürmüyor, tutuşturuyor.
Yanıyor dünya dört yıl
Ve sonra bitiyor yangında Osmanlı.
Bitiyor miras, servet,
Azamet, haşmet.
Ah diyorum, bunu bir bilse
Padişahın dedeleri
Fatih, Yavuz, Kanuni
Beceriksiz torunlarının burarlardı boynunu.
Ve bitirdiler üç kıtayı
Ve Osmanlı Hanedanı’nı.
Ve bitti koskoca bir resmiyet.

Toplanıyor Anadolu’da
Türk ve Anadolulu.
Erzurum Kongresi’nde
Çıkarılıyor Osmanlı’nın resmi kıyafeti.
Sivil kıyafet ne de yakışıyor,
Sarı saçlı, gök gözlü ulu kurucu ve kurtarıcıya.
Siviller işbaşı yaptı,
İktidarı Anadolu’ya taşıdı.
Resmiyetten bıkan
Soluğu Anadolu’da aldı.
Büyüdü Ankara,
Aldı kararını,
Yurduna sahip çıkacaktı,
Ahmet – Mehmet,
Ayşe – Fatma.
Hepten sivil,
Hepten sefil,
Madalyasız, nişansız
Ama onurlu, ama kahraman
Ama yiğit ama namuslu
Canını vermeden bırakmaz
Ne yurt,
Ne yâr.

Dayanamaz bu iradeye
Başta Yunan ve
Bilumum düşman.
Kazanır sivil yurttaş, sivil resmi,
Bunca acı, bunca kan, bunca candan sonra
Duyulur barışın tıpış tıpış gelen tatlı ayak sesleri.

!920’de sivillerce kurulan hükümet
Kurtuluş’tan sonra,
Olur, resmi devlet.

Aradan yıllar geçer,
Siviller resmiliğin inceliğini öğrenince
Bayılır resmiliğe,
Resmi okullar açılınca,
Resmilik illere, ilçelere, kasabalara ve köylere kadar yayılır.
Resmi okullardan çıkanlar başta,
Herkes resmi olmak için çok yarışır.


Sivilin resmi bir işi vardır resmi yerde,
Resmi yerde resmi kişi çok resmidir.
Resmi işler bazen ağır aksak yürümekte,
Bazen resmen yürümemekte,
Bazense – sivilin ve resmi kişinin maharetiyle -
Gayri resmi yollardan jet hızıyla yürümekte...

Siviller bıktı bu işten, dert yanan dert yanana,
Gün doğmuştu, uyanık, açık göz sivillere
Bir kısım uyanık sivil
Resmi kurumlara ve resmi görevlilere karşı
Özel kurum ve özel görevli ile özel hizmet diye
Resmi kurumları ve resmi görevlileri
Resmen kötü ve yetersiz gösterdi.
Hatta resmi makamlardan destek bulup teşvik aldılar.
Bu özelci siviller, resmi kurumları resmi devlete yük olarak gördüler,
Resmi kurumları özelleştirerek bu yükten kurtuldular.

Bir kısım uyanık siviller ise,
Resmi olmak için
Resmi yoldan en resmi görevlere geldiler.
Resmi kişi resmi yerde resmi göreve başladı.
Resmi görevliler, resmi görevliyi kutladılar.
Resmi kişi resmi işlere resmen alıştı,
Resmi kişi resmi yerde çok resmileşti.
“Resmi iş, resmi insanların işidir.” dedi.

Resmi insanlar çoğalınca memlekette,
Memleket resmi kurumlarla doldu.
2820 Sayılı Resmi Kanunla,
At, arı, güvercin; ok, anahtar, ampul; yıldız, ay… vs.
Şehirde, köyde,
Dağda, bayırda
Resmi resim oldu.

Bir bakmışız sivil resmi olmuş, resmi de sivil.
Meğer bu sivillik sıraylaymış.
Sırası yaklaştıkça resmi işler resmi gitmiyor diye
Ağlamaya başlar, resmileşirmiş.
Bu gözyaşlarına dayanamayan sivil,
Bir annenin süt dolu biciklerini yavrusuna sunduğu gibi
Sandık başında resmi görevini yaparak ağlamayı bir süre durdururmuş.
Sandık başında resmi görevini yerine getiren sivilde de bir merak uyanmış
Ve kendi STÖ ve STK’ yi resmen kurmuş.
Sefil, sivil, resmi…

Bu oyuncuları
Başrolde, yardımcı rollerde ve figüran olarak
Demokrasinin her karesinde
Defalarca izledik.
Resmi demokrasi bir türlü
Olamadı sivil demokrasi.
Geçit vermiyor resmi ideoloji.

Resmi lider resmidir resmi,
Okunur resmi program:
Verilir ucu bucağı belirsiz vaatler,
Resmen başlar resmi propaganda
Seçimde tuş olsa da
Kader der, mezara kadar
Gururla oturur koltuğunda,
Memleketi batacak sanır yokluğunda.

Demokrasinin olduğu yerde demokrat var;
Demokratın olduğu yerde demokrasi yok
Demokratsız demokrasi olur mu,
Demokrasisiz demokrat olur mu,
Resmi, sivil, sefil demokrat?
Resmi, sivil, sefil demokrasi…