Yollara benziyor anılar
Yürüdükçe bitmeyen
Yoruldukça uzayan
Elde değil çaresiz, dalıp dalıp gitmemek
Ram olurduk rüzgarına o aşkın

Ne tuhaf
Durmadan çoğalırdı yıldızlar
Değdikçe ellerimiz gökyüzüne
Yeşil yağmurlar yağardı
Kırmızı renkli şehirlere
Düş tarlasıydı sokaklar
Hangi duraklar aşk ‘ tı, hangi meydanlar isyan
Ne çok şey anlatırdık birbirimize
Sessiz sedasız.

Öfkelerimiz bile şiirdi
Çıldırırdık şairin bir dizesiyle
Afrika’daydık kimi zaman
Kimi zaman Asya’da
Kardeş kapısıydı Filistin toprakları
Ah, bir demet menekşe sunamadık
Madrid direnişçilerine
Afişlere asardık vurulan düşlerimizi.

Pusuya yatıp ay aydınlığında
Ezberlerdik çiçek adlarını bir bir
Yeşillenirdi kurşun hareli gözlerimizde
Ölüme bitişikti delikanlı ömrümüz
Yalandı kelebek kanatlarında dolunay
Düşler yalandı
Panzer ve paletti hayat
Niçindi bilmiyorum ölürken gülüşümüz

Böylesine iç içe olmamıştı hiç
Ölümle yaşam
Böylesine tutunmamıştı acı
Zamanın ağlarına
Küskün uçsa kırlangıç
Bilirdik ki ölüm var
Mevsimsiz bir gül açsa
Ötelerde bir yerde
Yıldızlar sevişiyor derdik
Gökyüzünün koynunda
Evrenin şövalyesiydik aygarlı gecelerde
Bin yaşında çocuktuk, yirmisine basmadan.

Merhaba
Aşkını yitiren sokaklar
Merhaba
Derin kederlere sığınan şair
Sedasız yaşandı, salasız ölünecektir.
Mağlup ve mahsundur hayat.