BU MU MERTLİK?

Körpe idim,büyüdüm; adam oldum.
Gezdim,gördüm,tanıdım; eren oldum.
işittim,anladım,bunaldım; taştım.
Zalimin zehirine bulandım.

Evvel zaman içinde! Bilek mi büktün!
O bilek öpülürdü.İtibar artardı.
Lakin sadece bilek için değil, us içinde aynı idi.
Us bilekten güçlü idi zalimler varmadan.

Çıktım uzunca sokağımıza; ütülü pantollar.
Bizi görünce sesini alçaltan koca delikanlılar.
Açtım gözümü, uyandım rüyamdan.
Zalimler vardı sokağımda, gene bağırıyorlardı.

Unuttunuz İzzet’i o usta kalemi.
Unuttunuz Celalettin’i, Afrika’daki meleği,
Unuttunuz Kanuni’yi.Muhteşem idi şanı.
Hani nerde o gerçek ustalar?

Hani nerede çalışmaktan bıkmayan esas adamlar?
Yerine zalimler geldi,insandan utanmayan!
Lotocu bayileri dolmuş, ilimini desen yerleşkesi sarhoş dolmuş!
Merdi desen kalmamış,Karadeniz olmuş Kanlıdeniz!

Ey ağalar hiç mi içiniz yanmaz!Hep mi kaçarsınız!
Zalimin kurşunundan mı korkarsınız?Korkma dünya fani!
Bileğini bükemeyip arkandan kafana sıkan "O ADİ".
Bütün bir şehri , hatta insanımızı kirletti.

Bu mu mertlik? Bu mu övünecek konu?
Celalettin kan ağladı,meydanda büstünde yalnız kaldı.
Kanuni ah ben yaşasaydım diye feryat etti!
Karadeniz kanağladı oldu Kanlıdeniz.

Baba; evlat yetiştiren demektir.
Tetiği çekmek; evlat yetiştirmekten daha kolaydır.
Sen! Boyu 150cm olan herkese baba dedin.
Bilirmisin “Onlar’ın” bileği bir soğanı bile parçalayamaz.

Yetmezmi ağalar.Ne durusunuz?
İşte o ahmaklar, geçmişi unutup Türkçemizi kirlettiler.
Birde utanmayıp esası bu dediler.
Bir kişiden sopa yediler.Bin kişi intikama geldiler!

İşte bu mu mertlik?
Ey ağalar haydi bağırın!Karadeniz benim yuvam.
Ezanımız, Bayrağımız,Bizim güç kaynağımız.
Bizi kirleten baş düşmanımız.Enim olun;
Yalnız kalmayacağız.

S. Zorlu