içim acısa da yüreğim vaz geçmiyor sen diyor
uzaklarda da olsan yine de seni seviyor
hasretliği benim kadar hissediyor
çaresizce ağladığımı biliyormusun
soğuk geceler de üşüyorum dokunmak istiyorum
söyle sen de benim gibi hissediyor musun
seni görmeden sevmeyi
dokunmadan hissetmeyi öğrendim ben
gözlerinde bir yudum can olup bak işte eriyorum
işte yine sana yazıyorum
tıpkı daha önce yazdıklarım gibi
aslında vereceğin cevabı da biliyorum
ama bir türlü içime sindiremiyorum
biz seninle iki ayrı şehrin sabahında
aynı güneşle uyanan iki yabancı gibiyiz
hayal kırıklığı içinde yokluğunun son evresin de
sevgiye hasret iki yürek değilmiyiz
aldırma be gülüm
suyla güneşin geceyle gündüzün
bir birlerini özlemesi gibi
imkansız olsa da aşkımız
yağmura hasret toprak gibi yine de özlüyorum gözlerini
ve sen aniden çıkıp gelecekmişsin gibi bekliyorum seni
hatırlıyormusun beraber ettiğimiz yeminleri
bazen seni düşünüp keşke gelse diyorum
sen sevmesen de ölümüne seviyorum
hiç bitmeyecek özleminle
ölsem diye dua ediyorum
seni öyle çok seviyorum ki çanımın içi
sen yaşıyorsun diye ölmekten bile vaz geçiyorum.


Refik
28.08.2013
İstanbul