hayrettin taylan




gelmen için sebepler ağlaşır ,bekleyişe gebe kalır umut
sevda demledim uzaklığımız kadar
çok özledim cümlesinde , kitabi ruhum yanar
çok yakının çok uzağıyız
çok karşımdasın..çok bile çoktan çıktı
bazen işte b’ağzı şeyler oluyor …
bazen çaresizlik en yakınında yangın gibi
bazen işte bazenler pazen giyiyor kış ortasında


ç’özüm oldum içimde, benliğe dayandı keskin bıçak
hasr’ettinden savunulacak gücüm kesiliyor
imkansız hayaller içinde kurduğum vatanımsın
her şehrine şehriyar olduğum ,gecelerimin şehrazat rengisin
her nefesine y’el olduğum nefsin aziziyim

umudun p’usularında çizilmiş b’akışlarında eridim
yuvası yıkılmış kırlangıçların kırılışında dirildim
bir serçenin seçilmiş damlalarını aldım ünlemlerime
sar’hoşluğunda kaldığım m’asalların keloğlanı olmaktan çıktım
s’aç ektim, sensizliği kapatmak için
öfkenin cenderesinde yendim gelemeyişinin sızısını
dargın ufkun gölgesinde dirilişimi giydirdim mutlak libasla
artık, gerçeğime doğrular çizen matemin matematikçisi değil
artık,mutluluğun dizelerinde imge çiftçisiyim
artık ,manalarımda ürün veriyor sevdan





sanrılarla çevrili ruhların rayından çıkıp huzura makinist oldum
çoktan seçmeli bir hayatın sorusu olup gittim kendime
yüreği yanık uçlu cevaplarında eridim bekledim
aralık bıraktığın kışlarıma sevginin penguenlerini ekledim
artık, her an sensiz ya da senli tüm mevsimler yüreğimde
artık,gururla,onurun sahnesinde seçimlik bir role uzandı kararsızlığım

kirlendiğim yalnızlık girdabında gri demler sunan sensizlikten çıkmalıyım
sabrın kaçıncı perdesi açıldı,şükrün kaçıncı katmanında azotlar biriktirdim
sen gelmedin, gelmek istemeyi içinde kavurdun, yüreğinde savurdun
bahanelerin ninnisinde için için ağladın koca bebeğim
sana ninni okuyan bu sefer hüzün okuyor yanı başında
yanı başın yanıyor şairinle …
bu yanışın ankası olup dirileceğiz aynı ömrün külünden gülüm