Her geçen gün
biraz daha acıya bulanıyor gülüşlerim
Kaçıp da gidemediğimden
Sahte insanların kirli yüzlerinden
Sessiz tabloların ağlayan gözlerinde
Sensizliğin belirsiz kimliğini yaşıyorum ben ...

Omuzlarım sanki mesken olmuş dünyanın çilesine
Bir de tuz biber ekmiş yarin üzüntüsü
Canım yanıyor keşkelerin içinde
Kanadıkça pişmanlıklarım
Talan ediyor ruhumu mutsuzluğum bir kez daha...

Kaybolup gidiyorum kalabalık yalnızlığımda
İçimi eziyor coşan gönüllerin kahkahası
Adımlarım kararsız
Adımlarım aheste
Ruhum yangın yeri
Bedenim iflasta
Varamadığımdan yanına
Can çırpınır kafeste

Ellerimde saklı durur mutluluğun tohumu
Ekemedim ya gönül toprağına
Yüreğim yasta

Olamasam da yanında
İçime akıttım gözlerini merhem niyetine
Acıyan yanlarıma sardım seni
Basıpta geçer mi şimdi
Bu can bu sevginin üstüne ...

Bu gün kara bulutlar bir başka gökyüzünde
Benim kadar üzgün, benim kadar karamsar
Bana ağlayan maviliklerine sakladım kendimi
Yağmak istiyorum delice saçlarına
Sen koksa her yanım
Bir damla olup düşsem şakaklarına
Ve gömülsem dudaklarının kıvrımlarına
Saklar mısın beni sonsuza dek sürgününde...




26.08.2013

Rasim Yılmaz