Yaşanılası değil bazen hayat
Güneşi görünce gözlerimi kapatıyorum
Görmeyeyim bir ışık dahi
Yaşamayayım artık ki bu kadar çok ölmeyeyim
Bir kere ölmeliyim
Rüzgar hafif hafif yanaklarıma değiyor
Elimin tersiyle itiyorum

Ellerim ıslak,gözlerim ıslak
Ipıslak bir yalnızlık benimkisi
Kalbim kırık,hayallerim kırık
Ve kırık bir aşk öyküsü benimkisi
Bir kaosta kaybolurken sorularım
Dönüp bakmıyorum hiçbirine
Yüreğim acıyor
Aldırmıyorum
Gözlerim yanıyor
Susturmuyorum kendimi

Sonbahar acı acı esiyor
Kör kuyulara mahkum bir aşk öyküsü
Karanlıklarda bulunamıyor
Bulunsa da kimse anlamıyor
Yüreğim acıyor
Beden ayrılıklara hazırlanıyor
Gidişler yakına değil
Sevilen herkesten daha uzağa
Oraya
O kimsenin anlamadığı aşkıma sahip çıkmaya
Ve oraya herkesin kaçtığı son uykuyu
Uyuyarak beklemeye
Gidiyorum
Sen gelsen de ben gidiyorum…