İmbat rüzgarları geçiyor içimden
Kırgın dalga sesleri
çığlık çığlığa...
Kumsaldaki ıslak ayak izleri
kopuşumuzu adımlıyor
Sol yanım eksinin altında...

Çaresiz bir gün batımı yaşıyor ömrüm
Baş kaldırıyor
dolunaya med ve cezirler...
Can kırığı yansımasında.

Sözcük sözcük

Harf harf

Sana eriyor cümleler....

Girdaplarda kayboluyor ihanetler.
Yar çekimi sunakların ıslak özleminde...

B/akışların son sesinde yıkanıyor aşk
Köpük köpük yayılıyor
s/onsuzluğun aynasına.
Akordu bozulmuş bekleyişler
vurgun yemiş yaralı.
Açılıyor yüreğimde derin dehlizler.
Besmele gibi her başlangıç cümlesinde
yazgımın adı....

Yazıyorum öznesini aşkın
Hüznün rahminde doğsa da
dolaylı tümcede şimdi adın.
D/okunmak istediğim seni
Bekliyorum alfabemin ilk harfinde.
Fırtınada’’fer’’ dağlarda ’’da’’ ol diye....(ferda)

Ölümcül bir sevdayı yıkadım şiirimde
Aşkın en mavisini saldım sevda denizine
Tıklanma rekorları kırıyor asil rengin.

Sevdikçe düşlerime işledi
vuslatın yakasını bir araya getiren hayallerin.
Peri masallarımın aydınlığı vursun dibine
Ben en dipteyim,sendeyim...
Enlerin karanlığı yok sevdiğim.

Dahası;
Senin için eskimez dediklerimi sildim...
Zıpkınla yaralı bir yunus şimdi kalbim...

Ferda Özsoy