Bilirsin ki sorularla başlamadı hayat
Başladığı gibi sevmelerin
Soru yüklü ayrılıklar gibi değildi
Yoktu cevap bekleyenin




Biraz soğuktu
Ve çıplaktı tenin
Bir eldi tutan,terli
Ana kucağıydı ilk yerin




Düzensizdi nefeslerin
Nefsin yoktu henüz daha
Hayata ‘merhaba’ dediğin gün
Başladın aslında ağlamaya




Büyüdün
Devirdin yılları düşe kalka
Sonra az daha
Biraz daha
Seneler ortak oldu yeni yaşlarına




‘Hayat’ dedin
Acısına, sancısına
‘Mutluluk’ dedin hayatın
Sana bir göz kırpmasına




Birini çok sevdin, biride seni belki
Üredi keşkelerin ve iyikilerin
Bir terazi misali, narindi
Yaşadıkların ile yaşayamadıkların
İncecik bir çizgiydi




Çizilmişti kaderin
Yazılmıştı çoktan ortasına alnının
Ve düşmüştü bir gün sevda
Nasibinin koca çuvalına



Başına gelip meleklerin
İsmini okuduğu an kulağına..