ÖLÜMÜNE SEVDİM
Sevdim seni, ölümüne
Küçücük umudun verdiği tebessüm
Kocaman bir mutluluk oldu bende
Varsın adı olmasın bu duyguların
Varsın kimse bilmesin
Yüreğinde yaşayan beni
Ama ne olur kaçırma gözlerini gözlerimden
Verme ellerini başka ellere
Dur, dur gitme.
Yok etme bu duyguları sırf adı konulamaz diye
Ben biliyorum, sende biliyorsun
Varsın kimse bilmesin
Biz biliyoruz yetmez mi?
Dilin söylemese de sevgini
Gözlerin haykırdı bana her şeyi
Ellerin inadına benim ellerimi seçti
Gitme, ben sensiz nefes alamıyorum
Peki ya sen?
Sen nefes alabiliyor musun bensiz?
İnanıyor musun bana sırtını döndüğünde
Yüreğinin acımayacağına
Tamam, tamam o zaman
Git.
Hadi geç kalacaksın git.
Kaçır kendini benden
Beni bu koca şehrin karanlık sokaklarında
Yok oluşluğa bırak
Bak kimler geldi seni uğurlamaya
Ellerim, gözlerim ve yüreğim
Onları da götür
Sen, sen olamayınca onlarında bir anlamı kalmıyor
Ha! sen sakın bir şeylerini bırakma olur mu
Zaten kocaman bir acı bıraktın
Bir ömür yeter.
Hay Allah zamanda iyiden iyiye daralıyor
Hadi yerini al artık
Şey…
Bana gülüşünü bırakabilir misin?
Avunacak bir şeyim kalmadı da
Yerini tutmaz, bıraktığın boşluğu doldurmaz
Seni bana zaten unutturamaz.
Olur ya yerini başkası almak ister
İşte o zaman işime yarar
Yerine başkasının geçmesine engel olur.
Evet sevdiğim
Gidiyorsun
Her şeyimi aldın gidiyorsun
Hem de farkında bile olmadan
Gidişinle bu koca şehre karanlık çöktü
Karanlıkla beraber yüreğime hüzün düştü
Yollar büyüdü
Duvarlar kaldırımlara döküldü
Derken gözlerim büyüdü
Bulutlar üstüme örtündü
Nefes alamıyorum
Ölüyorum sevdiğim ve sen,
Sen yine farkında bile değilsin
Bu koskoca sevginin.