Duyduğumda içindeki sessiz çığlığın
Kulakları yırtan sesini
Hissettim o derin acını
Kendime kızdım sonra
Hiçbir şey yapamadığım için
Ve üzgünüm kelimesi anlatamazdı
Hissettiğim uçurumu

Sustum…
Kaçarcasına uzaklaştım
Bulunduğum kalabalıktan
Yanından
Her zamanki yere
Beni koşulsuz kabul eden
Deniz kıyısına
Yosun tutmuş kayanın üstüne

Gözlerim…
Denizle ufkun birleştiği yerde
Hırçın dalgaların kayalara
Vururken çıkardığı
Sesler
Kulağımda

Aynı yer
Aynı…
Umutla acının birleştiği
İçime akıyordu o an
Islak bir şeyler
Adını koymaya korktuğum
Boğazımda düğümler
Sanki cam kırıkları
Acıyor
Acıtıyor…

Ve sen
Ve yaşadıkların
Yaşadıklarımız
Siyah bir sancıydı
Şimdi yüreğimde
Direniyordum
Kendimce
Evrene
Olup bitenlere
Tüm acılara…

Deniz gülümseyerek
Köpük köpük süt mavi sularını
Gönderdi avuçlarıma
Ve
Sanki
Dalgalardan beyaz bir gemi
Usulca
Kucaklamak istercesine çekti içine
Bir el tuttu elimi
Gitmişti dalgalardan gemim
Küstüm denize
Ve her şeye…






Gülsüm öztomurcuk
7 temmuz 2009/ 21.06 manavgat