Üstümdeki şehri süpürdü kediler
lav kükürt biraz gece döngüsü
sesine lal bir kibrit biraz ay ışığı
avuçlarımda gülümseyen akşam ölüsü


Dedim ki ulan neyine gerek şiir senin
mesela palyaço ol
ya da bir ceviz ağacı- yanmış kirpiklerinden
bak mesela yontu da olabilirsin hani şu
ağlayan yağmurun altında düş biriktiren


Eskimiş hüzünlerden yaptılar Züleyhanın yüzünü
ben o zaman masaldım bir köy evinde
unutan bir daha hatırlamadı, giden gelmedi
ve firak sızdı çatlayan yarlardan


En çok ben öldüğümden midir
tanrının gözleri lam elif


Derken- beyinomirilik düşmesi
kalbin usundan suya bakmak
suretime çarpan mellun töz
yanma kültü kül kum raşe


Elini ver raşe
titreyen sözcükler getirdim sana


Üç ağaç güncesi tırnaklarımın arasında
kanayan rüzgarım dedim tut beni
beni tut lila eğilmesin sefenk’s in gölgesi



Şimdi kendi gölgemde soluklanayım
sonra öldüreceğim putları...






cc_