bana neymiş
kimi dergâh çulu gibi sersefil
kimi gerdanı çıplak
aklı bizle dikilmiş gibi
alnı mayasız bedbin suratlarla sevmiş
ardımda şoklanmış binbir neden varmış

kime neymiş
ben ki; seni öyle sevmişim!


kolay mıydı yaşam gidermek
şamandıralı yokoluşlarının batığında
renkten renge bürünmek
ve koşulsuz koşumlanmak her yeni güne
yeter ki bir gün daha yaşasın
ölmesin yeter ki bugün de
cüsseleri recmederken aynalarda
hunilerle hayat taşımak
bir delinin denizin derinliğini resmettiği gibi masmavi
kime neymiş
ki; ben seni öyle sevmişim!


kadın olsam
baba ocağında kasketini kestane kokuları bürümüş babam derdim değerine
ıtırı bol bir enfiyeymiş gibi
içime çekerdim tozlarını
emermiş gibi annesini bir çocuk gözleri kapalı
şehrini hiç görmemiş ama hiç de merak etmemiş kasabalı
yazardım hiç yılmayan yalancı bir kalem gibi
çekilene dek damarlarım
tükenene dek zehrim
kime neymiş

öyle ki; ben seni sevmişim!


kime neymiş
kelimeler cümleden kifâyetsizmiş
almış başını yürümüş tâbirler
kime neymiş
atsız düvende kalakalmışım gibi birbaşına
asılmışım gibi bir yanından boş caraskala
kime neymiş
kucakta büyürmüş sevda
saçları rüzgârda
kim demiş
örülmezmiş redif örgülerle zilhicce ayazı
da sallanmazmış sağır salıncaklarda sanrısı


avcılar vururdu dâim
bir sürek avı olsa
hendeseyle, pusuyla
bilmekte olsa esas bereket
evvelce bilgeler yunardı yürek suyuyla

ki bu-aşk-
kör kuyuda bile körlenmez kızıl kartvizit
kim örterse aklının tavanını
odur gönlüne kiremit!


hem kim bilir ki
beyazdan önceki rengi

ben seni öyle sevmişim ki!..




ToprağınSesi





.