Gül mevsiminde
Sokakta karşılaşan iki yabancıyız
Birbirinden habersiz
Bin bir yarayla doluyken mazimiz
Geçmiyorken ciğer sızımız
Hala yüreğimi kanatıyorken dikeni
Ve hala gül kokusu dağlıyorken sinemi
Sokakta karşılaşan şimdi iki yabancıyız

Gül mevsimi sürer bir nefes kadar
Zamana vurulan bir mühürdür
Gelse de ömrün sonu
Bir daha açmaz böyle çiçekler
Beklemem nafile
Bu talihimle
Gül mevsimi ruhumda
Sanmam etmez tekerrür

Ay cemali geziyor kaldırım taşlarında
Sokağımda isyan havası
Kızarıyor gökyüzü kuduruyor deniz
Birbirinin gözlerine medfun biz
Birbirine yamalı şimdi iki yabancıyız

Gül mevsiminde
Sokakta karşılaşan iki yabancıyız
Gölgeleri üst üste düşen
Günleri elemle geçen
İki selamsız
Sahi yüreğin kor ateşken
Yüzünüz neden bumbuz
Dur kaldırma yerden bakışlarını
Hazan vurmadan daha
Farkındayım ölüyoruz biz
Elest meclisinde canken
Gül mevsiminde savrulan külleriz
Birbirinden habersiz…