58
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
5415
Okunma

Bir cani ruh soktular, saf beşerin koynuna
Böyle mi emretti Hakk? Fıtrata ters düştü can.
Çokça ağır bir vebâl, kim asacak boynuna?
Düzlüğe çıkmak için yol bulamaz müslüman.
Çığlığı duysan vahim, belli ki bir sancı var
Yön verecek örf kayıp, çevre örülmüş duvar
Zulmete teslim iken dünya denen boş yuvar
Elde kalan tek umut; uhrevi haslet cinân.
Ol ki; emek isteyen kutlu ve müşkül yolun
Düsturu zıtlık değil; akl’ile, derdest olun
Hakk’a hasım merciden fetva alan bir kulun
Ömrü karanlık olur, ahreti feryat figân.
Onları yoldaş eden yolda kalır mutlaka
Bizde bu yüzden bizar, yan yana gelmez yaka
Beş duyumuz var fakat, hepsi de basmış faka
Sözde inanmış zevat, aklı gezer lâmekân.
İnsafı yok, merdi yok zerre kadar kâfirin
Ölmene bayram eder, onlara züldür dirin
Dünyayı zindan eden kalbe bulaşmış kirin
İçre yüzer ilkeler, içre yüzer bendegân.
Müf te’ i lün / fâ i lün / Müf te’ i lün / fâ i lün
18ağustos2013
Değere layık gören dostlara ve kurula şükranlarımla
5.0
100% (50)