2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
902
Okunma
güneşe fırlattım kuşlarımı
gündüzleyin aç kalmasın diye
birer birer düşüyorlar gözlerimden
eceli gelmedi diyor reklam panoları
azar azar yudumluyarak yaşamı
kardeş kırlangıçlarına birer yuva
bırakarak sırt üstü kendini
kemirici duygularından kurtulup da
ellerinde kitaplarla dolaşır revan
her cümle_i kademinde kendini unutturarak
her dile yük bindir
ölümün dili yok ki bil!
ölen
örümcektir
bastım
böcek oldu
astım
karınca doldu
uyandım kabûstan evrimin
uçurumun kenarındayım
içimdeki metanetten melhem alma
umudunu taşıyarak...
aç kollarını aç sevgili
aç da yükümü bindireyim üstüne
5.0
100% (2)
Cevap Yaz