Ben hep eksik adamları sevdim anne
İhtimal eksikliğimle kabul görürüm diye.
Kabul görmedim, ben sevilmedim anne
Kimse sevmedi beni.
Hani sen beni kovmuştun ya rahminden
Hani itmiştin ya beni kendinden
İşte o gün yazıldı kaderim
Yalnızlıkla kıyıldı nikâhım.

Elimden tutan sevgililerle ihanet ettim yalnızlığıma
İhanetime aldırmadı yalnızlığım, darılmadı bana
Veysel misali ördü saçlarımı, gönderdi ihanete
Adı kadar emindi sanırım, her defasında ona döneceğime.
Döndüm anne, her defasında döndüm eşime
Döndüm, döndüm alınyazıma ihanetimle birlikte.

Ben hep terk eden adamları sevdim anne
Beni yalnızlığımdan koparmayacak olanları
Hiç biri yanıltmadı beni
Vakti gelince sessizce gitti her biri
Oysa yanılmayı ne çok istedim bir bilsen
Yarım yamalakta olsa, bir adamla hayat kurmayı.

Sen ittin ya beni anne
İttin ve kopardın ya bağımızı o gün.
Kimseye bağlanamadım bir daha
Üzgünüm anne, üzgünüm
Sen bile dahilsin buna.
Ben ihaneti sende gördüm anne.
Ayrılığı senden öğrendim.
Koparmayı sen öğrettin bana
Terk etmeyi ansızın bir gece vakti.

Sanırım, ben hiç sevmedim anne
Bağlanamadım kimseye güvenle.
Aşkın anlamı ihanetti benim lügatimde.
Bağlılık, kocaman bir yalan
Ayrılık, koynumda büyüyen yılan.
Terke kurulmuştu akreple yelkovan.

Beni yetim doğurdun sen
İhanetle emzirdin
Başlıksız hayata gelin ettin.
Şahidim sendin anne
Telim duvağım öksüzdü nikâhımda
Memuru sendin bu törenin, misafiri sen
Şahidim sendin anne yalnızlığa kıyıldığımda
Şahidim sendin.
Sen..


Naciye ÜRÜN
11 Ağustos 2013
Üsküdar