Kendimi ihbar ediyorum
Yokluğunda seni daha çok sevdim

Hiç bir acımın ağıtlarını yakmadan
Avazım çıktığı kadar sustum hep
Günahlarına ağlayan bir çocuk gibi
İçimden sana sarıldım
Git demek zordur bilirim
Ben sana hiç git demeden
Kendi kendi mi terkettim
Özledim
Ağladım
Sustum
Öldüm
Öldüm ama
Bir tek ben kendime öldüm
Sende hep yaşadım
Sende hep kendim oldum

Kendimi ihbar ediyorum
Yokluğunda seni daha çok sevdim

Göğüs kafesimi yırtar bir kuş
Gözlerimin denizine sığınır bir balık
Ve ellerime konar bir rüzgar
Söylermisin kaç harf sonrasıyım sende
Beni bu kadar kendime yabancılaştırdın
Yüreğimde gökyüzü maviliğini yitirdi
Hiç bir denizin limanına tekneler yanaşmadı
Uyuyan bir şehrin sönen ışıkları gibi
Kendi karanlığımda öldüm
Ben öldüm
Bir tek ben
Sen yaşadın
Yüreğimin karanlık sokaklarında
Adını gökyüzümün maviliğine yazdım
Ve
Ben sana hiç git demeden
Kendi kendi mi terkettim
Özledim
Ağladım
Sustum
Öldüm
Öldüm ama
Bir tek ben kendime öldüm
Sende hep yaşadım
Sende hep kendim oldum
Kendimi ihbar ediyorum
Yokluğunda seni daha çok sevdim

İbrahim DALKILIÇ