Pişmanlık gözlerimden kirpiğime yürürken
Sanma ki yazdığımı okuyorum Müberra
Eyvahlar keşkeleri ardı sıra sürürken
Aldığım her nefesi yakıyorum Müberra

Yalanın ötesinde yokmuş gururun sonu
Yaralı yüreğimi sarıp affeyle beni
Gaflet denen uykuda bir rüyaya say bunu
Bu düşü de hayıra yorup affeyle beni

Artık kirpiklerinden efkâr süzülmeyecek
Gözlerin ağlamaktan emin olsun Müberra
Ve gönül konağında hüzün sezilmeyecek
İlah’ın huzurunda yemin olsun Müberra

Sadece senin için açılacak ellerim
Hak Kerim olacaktır bu muzaffer gidişte
Hatrın için ummanı beşik gibi sallarım
Semavatın en mahrem noktasındasın işte

Sen gönül alfabemin en mukaddes harfisin
Elif göktür, Lâm toprak, arasında sensin Ra
Ufkumu kaplamakta hergün İlahi sis’in
Sana güzelliğince selam olsun Müberra

Öp şu yıkık alnımdan göğsünde uyut beni
Kays’ın o bilinmeyen gizemine ereyim
At gönlünün yurduna orada unut beni
Üç nefeslik olsa da bir saltanat süreyim

Sevda sınırlarımın merhametli sultanı
Ben kapında bir kulum sensin kral Müberra
Şevkatinle hükmedip azad eyle bu canı
Uyarım bundan böyle neyse kural Müberra