Huzur nedir bilmedim yıllarca çile çektim
Bir hayırsız yüzünden başım eğik gezerim
Gelin olmak isterken kınayı ele yaktım
Yaşım geldi geçiyor evde kaldım sezerim
Unuttum ben gülmeyi mutluluğu tatmadım
Gelir dedim hayırsız onu yine satmadım.


Bende gezmek isterdim sevgilimle el ele
Yağmurda ıslanırken sarılsın bana derdim
Umudu toparladım koyverdim artık yele
Bohçamı çıkararak gelen geçene serdim
Unuttum sevmek neydi nasıl olurdu tadı
Yıldızlara bakarak sayıklamak yar adı.


Sevdiğimi sanmıştım bir zamanlar birini
Bir parça umut vardı onu da aldı gitti
Almakla kalsa iyi bulaştırdı kirini
Bu gönlümü çöp gibi duvar dibine attı
Unuttum gözlerini rengi nasıl bakardı
Bir zamanlar şu gönlü alev alev yakardı.


Şimdi gözler ufukta bir ümit essin diyor
Sarılsam o ümide hatırlasam gülmeyi
Çıkmaz sokakta gezip tek kendine ediyor
Bırakmalı geçmişe çerçevede solmayı
Her geçmişin üstüne güneş yine doğuyor
İnsan kalbi alışmış yanıp yanıp soğuyor..



Ayvazım DENİZ