çiçekler... anne kokulu
tenden geçen türküler bardağımda
titrek ellerin avlusunda sımsıkı
tüm hâtıralar tâze lavaş kıvamında
mumdan bir hüzün havuzunda
karanlığa saklanan yüzün yansımasında gömülü
çiçekler canlı
çiçekler tâzeleniyor
anneler ölümlü!



hiç anlatamadım aslında
hiç kurumadı ıslaklık
hep yağmur hep o buhur
sence neden boğazımdaki çeltik tarlası tanrım
neden ağlamaklı sorgularım
neden bu garez bağlama hakkım
ne zaman tükenir
ne zaman terkeder kulaklarımı
"bu bahar da ölmedim anne" aksanlı
o Muradî yılgınlık
o yetim sancı!


tamam!
zengin bir tebessüm bağlayayım yine
hayırla andığım anlara
ve anlayamadığım tüm hayırlara
bende kalsın bonkörlük
hadi kanayım,
medet umayım ölümden bir kere daha
çiçekler haram olsun tamam
hiç elime almayayım
tamam
hiç koklamayayım avuçlarımı-anacığımı!..



kırgın değilim aslında
biraz sitem bu sadece
al ağacın öykünen acı meyvesi
pazarda boş file
sana ne desem nâfile
ne versem doymazsın
ben sana cennet bıraktım
alacağın olsun Ankara!..




ToprağınSesi



.