Yine on ikiden vurmuş Deniz-ce...
On ikiden vurmasına vurmuş da,
bu şiir aslında insanın yüreğini okluyor,
yüreğinin merkezini deliyor kelimeler.
Sağa sola gülümseyen cümlecikler serpiştirmiş şairimiz ama,
aralarına da öyle mihenk taşları koymuş ki,
okuyunca insanın aklı duruyor,
yüreğinde acı tavan yapıyor resmen.

''yutkunmayı denedim
gözlerimde davetsiz yaşlar
oldu dedi
mideme oturan külçe
yirmi dört ayar''

Mideye oturan külçe, Deniz-ce üslubunun gülümseten nüansı...
Ama o gözlerdeki davetsiz yaşla var ya,
olaya son noktayı koyan, akılda olmasa da, yürekte işi bitiren odur işte...

''
ben böyle koparıp atmayacaktım kanatlarımı
ben böyle çoğalıp çoğalıp azalmayacaktım
nehirler gibi
dokundukça itmeseydin elimi
takmasaydın acıyı
göğsüne nişan gibi
sokulacaktım sıcacık göğsüne sevdanın''

Burada da, tatlı ve masum bir sevda esintisi var.
Hayata, sevgiye, sevgiliye, kadere usuldan usula bir sitem...
Sitem ama,
boynu bükük bir sitem işte bu...
O kadar sevimli ve o kadar insana yakın...

Gerçekten güzel bir şiir.
Sevda konularını, kendine has üslubu ile iyi işliyor Deniz-ce...
Ve,
bu özel sunumuyla okuyucularına zevk veriyor.
Tebrikler şairem..

denedim olmadı
yutkundum her köşe'min başında kar
ve isyan bayrağı renginde bütün tümcelerim
cümlelerim sığ ve dağınık...

vesselam çok şiirdi...

tebrik ederim.