Ve hiçbir şeye benzemiyor gidenlerin ardından
Su dökmek toprağa
Gecikmiş bir şiirdi oysa zaman
Gidenlerin ardından gözyaşları ile yazılan….


Geride kalanların şiiridir bu usta
Örsü döven işçinin değil
Hele şu akşamcı kahvesinin önündeki çocuklar
Bakmasın bu gün yüzümüze
Kedilere ekmek ver önce,
Sonra kuşlara yem,
Akşam sefalarını sula, toprak cayır cayır kor
İstersen dilencilere de hal hatır sor
Boyat ayakkabılarını
Ama sakın ağlama..
Bu gün onlara su dökmeyecek bulutlar
Dem çekmeyecek güvercinler, yok olmayacak umutlar


İçimde bir kıyamet
Kimine sual, kimine himmet
Hikâye aramıyor bu gün sokaklar usta
Adım başı ölüme dursa da hayat
Hikâyelerin ardından sesleniyor bugün hüzün
Dökme öyle hemen yüzün
Otur şuraya be usta, topla yüreğimi
Bu kıyameti içimden sensin alacak
Azrail değil..
Bilinmez kim ölecek, kim kalacak….


Semtimize uğramazken Hızır
Bu yürek ölüme nasıl da hazır
Elimde kürek, yüreğim her gün bir acıyı kazır
Oysa…
Bir duanın suflesini hatırlatıyor şu ezanlar usta
İlk babamdan duyduğum
Âmin deyip döş ucuma koyduğum
Sıcak pide kokusu ile coşan
Babasının peşinden koşan,
Yoksul muhitlerin zengin çocuklarıydık usta


Mevlit şekerlerinin üzerindeki lokum gibiydi
O günler
Bir cami avlusunda ney sesi duymakla eş değer
Babamdı belki neyzen
Neye üflediğini bilen
Hayatımızı nefesiyle ören
Bak usta bak babam taş, kum
Şimdi mezarı başında susmuş çocukluğum


Ve ben ne zaman sana gelsem baba
Geride kalışıma ağlar dünya
Neyzen sokakta da ney yok ortada usta
Ney!.. Nerdesin ney…
Susma neyzen, elbet farkımız var ölenden
Üflenecekse sur-a sen üfle, neyde midir can
Ney yok neyzen, ney yok,
Bir usta, bir ben… İkimiz
Hüner kimdeydi usta, söyle biz kimiz?
Ney ağlar neyzen ağlar..Elde bir tas su
Geride kalanlar mıydık biz ..



Yasemin Demir 2013 Temmuzlu şiirler..



(Bu gün babamın mezarı başında düğümlendi bu dizeler boğazıma, sırtıma vurdu şiir… Rahmet ve duayla, yüreğimdesin her zaman baba ruhuna el Fatiha)