ben şair değilim inan,
mazlum insanlar mutlu olabilseydi eğer
ben şiir yazardım.
o vakit dizelerden acı şerbet akardı,
noktalarından birer cellat bakardı,
imgelerimi yakardı karıncalar.
kızıl kıyametler beklenirdi sonundan.
ben bir şair değilim inan.
ağlarken şiir okunmaz,
gözyaşları birer atom bombasıdır şairin oysa.
yıldızlara kement atar,
satır başlarında birer aslan bekler şiirlerin,
satır aralarını kartallar kollar.

Şairler edebiyatın kartelleridir,
şiirlerine aşık olurlar,
kadınlar şairlere,
mermiler mazlumlara.

sevgilim "ben bir şair olsaydım eğer",
yıldırımlar düşerdi parmaklarıma,
okyanusun bittiği yere gömerdim ayaklarımı,
dualar delik deşik olmuşken kara sevdadan,
şiir basardık avuçlarımıza.

ben şair olsaydım eğer,
her dilde seni arardı Tanrı.
oysa Allah her dilde,
şairlere imtiyaz tanır.

ben şair değilim,
şairler gece büyür ,
dertlerini defnederler şiirlere...

şairler unutmazlar sevgilim,
şairler tamahkardır.
"sevip çekilirler,
derler dünya bu kadar"

ben bi şair olsaydım ,
önce sana şiir yazardım.
sonra gider o şiirin adın geçen yerlerinden,
asardım kendimi.
kanımın değdiği her yerden kızıl güller biterdi,
güneş doğmazdı bir daha o güllerin üzerine,
ve inan o güller, yakana yapışırdı.

dünya bir şiir olsaydı sevgilim,
başlığı istanbul,
nakaratları nil,
soru işaretleri kudüs olurdu,,
harflerinden muaveraünnehire dökülürdü göz yaşları mazlumların,
ve şairi kabe’de ikamet ederdi.

benim ellerim birer yağmur,
sen bir bulut gölgesisin.
şiirlerim yoktur benim,
kalemimse dolu çamur.

ben bir şair olsaydım eğer sevgilim,
sana sevgilim demezdim...

Selver Metin