Gece yol ve iki ağaç
gölgemin izafi yanı mor bir tenhalık
kalbi evvel severim dedim-
kırık hazerfendim, kırık ayaklı masamda kırmızı bir tortu
adını avuçlarıma cam bir bıçakla yazdım kehribar dedim buzul gül
mevsimin olayım orda öldür- orda öl kadavram fail
kutsal karıncaların Zerdüş sunağında ateşim ol dedim



Beni astım anne bir teşne ayın son mısrasına
geceydi Muhammet hicretteydi bil fiil- kerbela Yesil bir muamma
on akrep ölüsüne çöl oldum su çekildi kıyılarımda su tarihinde susuz
yani beni sensiz bırakma diye sana avuçlarımda üç okyanus
izafi kuyular simyası tugra ve üç vakte Kadar ağlama diye
bu yağmurla gecenin israsına en uzun yoldan sana geldim



Katre dur orda gözlerin iki kızıl muamma geceye
bu yarım kürede kuşlar elleriyle konuşur- ay üç mevsim kiraz
orda ne uzak bir kadın uzayan mor türbülans yedi adım bir türbe
ben tövbekar bir kadavra ıslak bir özlemin ardında yakın nefes
soluğunu ver Botanik bir okyanusum iki kıta bir araf
siyahtan kurgulanan izafi şiirler us evimde berdel



Kentim hoşça kal- kendime gideceğim bu gece
orda kederden kırılmadan gece gezgini düşler
bir Bulut gülüşünde Beyaz tümceli - mavi uyak
yüzüne haczedilmiş siyah kederleri usulca...


Dip notlardan çıkardım masalını sen uyurken
ağzının kıyısını sevdim en çok
yedi kez yaratılmıştı gözlerin. okudum
katilini yazdım sarı bir yalnızlığa
sonra girdim kapından içeri
Bismilah uyan.....


Kentim unutma beni
kutsal bir yontuyum göç hikayelerine
ülkem ellerin Kadar güzel
ve ben sahici bir şiir...

d o k u n





CC_