"Eve yorgun dönersin kerşılar hemen seni
Boş odada selamı kendidir bir tek alan
Ürperti vurur gönle diken dikendir teni
Üşümenin figanı yalnız yürekte kalan" Ayvazım DENİZ
Yalnızlık bu kadar mı güzel anlatılır? Kalem ista olunca sözcükler de dile gelip konuşur sizinle. Halk tarzı şiirde imge olmaz diyenlere de, sözcüklere yüklenen derin anlamlarla bu şiir, en güzel yanıt olmuş bence...
"Zaman işler duvar da sen gençliğe sönerken." Ayvazım DENİZ
Soğuk bir duvarla yüz yüze yaşamanın ne kadar acı olduğunu şöyle bir tahmin edin bakalım; yaşamın nasıl çekilmez olacağını anlayacaksınız.
"Yatağa uzanırsın hemen gelir yanına
İçini kurutur da su vermez ki canına." Ayvazım DENİZ
Yalnızlık beyni kemirir, yüreği karartır, yaşam sevincini kurutur, insanı bitirir.. Şiirde benzetme ve mecaz da var. Bir çiçeğe kurumaması için su vermek gerekir. Ama yalnızlık hainidir vermez o suyu, yavaş yavaş çiçeğin ölmesini seyreder. Bu, insana su vermemenin mecaz yanı. Bir de bu mecazla anlatılmış olan gerçek yanı vardır ki, o daha da kurutucu daha da öldürücüdür. İnsanın yaşamını sürdürebilmesi için en gerekli şey kuşkusuz sevmek, sevilmek ve sevişmek ihtiyacıdır. Şair, bence insanın yaşaması için "canına su vermek"ten söz ederken haklı olarak bunu söylemek istiyor. Bu çok da doğru bir tesbit.
"Pişmanlıkla dönersin yine onun yanına
Ellerini banarsın sevda diye kanına."Ayvazım DENİZ
Yine de kurtuluşun yoktur ondan, o zalim karabasandan. İster istemez onun yanına dönersin. Peki yalnız insan,hepten çaresiz midir? Ne yazık ki öyle... Öyle olmasaydı adı "yalnız" ya da "yalnızlık" olmazdı.
Beni bu kadar konuşturduğuna göre çok başarılı bir şiir olmuş sevgili şairim. Yalnız yüreğinize yoldaş olsunlar diye gece kuşları gönderdim size. Kaleminizi alkışladım. Selam ve saygılarımla...