Bir haziran gecesidir beni ağlatan.
uçurumların zamansız intiharıdır
beni anlayan
Haz aldığım, alamadığım ne varsa
göz yaşı olurcasına gözlerimden
sarmaş dolaş akıp gider dicleye..
Hazsız İran’da vinçlere
balık gibi takılan kürd olurum.
ancak halık bilir,
oltaya gelmiş acılar yaşamanın çığlığını.

dağların doruklarında
yurd edindiğim kimliksiz kamptır hatırım.
yuvaya bir lokma götürme
yolunda parça parça dağılmış bir katırım...
Ölümlü haziran gölgesinde Mehabat’ta katlanırım...
Seni hatırlamaya dair ne varsa sakladım,
Saklanırım ,
çocukça ve çokça çizilen sınırlarda
Mayınlarca gizlenmek.

Haziran sadece bir ay değildi sanki ,
bir işçi bayramı yada yoksulluk yada sevmenin ...
Insan hep bölünür ,
Bir hücrede başını çarptığı
4 mevsimli anaların göz yaşları
sağanak yağmur olur
Karadenizin kürd işçisine. ..

1 haziranda mutlu olmanın
garipliği var üzerimde
Dizlerimde dizelerin büyütmüşlüğümdür
hasretli prangalarım...



16.07.2013