Hep merhaba diye başladık
Merhaba dediler el uzatarak
Perdeler
Yollar
Avlular çiçeklendi




Bir sokak aralığında çocuk gürültüsü
Gölgeleri neşeli ışıklar.



Sonra
Bir şey uyandırdı bizi, bir şeylere bakar gibiydik
Gidenlerin gözlerini görelim diye;




Yaban bir orman
Aniden sular ayrılıverir
Kökler başka yerlerde
Yarı sağır bir gece
Çıplaklığından düşmüş
Yollar yolları böler
Bir kuş düşer ağaçtan
Dar zamanların mavi yelkeni sanki
Çatı altında ölü güneş kelebeği





Her taş ruhu çatlayan tohum
Yollar taşların, her taş gök ile toprak arası



Köklere sinmiş kül kokusunda



Alıp bir nefesi çeker gibi
Tepside ekşi yemek
Siyah çekirdeklere bakarak
Bildik mi boşlukların nasıl çoğaldığını
Kanatları yağmur kokan pamuk iplikler.





Hala buradayız, belki de değil
Susamış yüreğimizde biri bizi çağırır
Biz birilerine koşarız kumla oynaşıp, dağılarak kapanır gün




Adamlar, kadınlar
Çöl sessizliği
Müzik usulca kendi notasında uyur
Hangi zaman rengini hatırlar ki mermer uyuşmasına




Kıyıda, köşede bilmem kaçıncı küskün atlar
Sarı yelelerini kuşanmış
Bir bayram havası değil


Hiç değil



Eğilip odanın içine
Uykumda bana bir kuşu armağan ettiler
Uyandığımda avluda taşlar vardı.






Aysu